Waarschijnlijk ben je op deze website gekomen op zoek naar meer kennis over beroepsziekte. Meer over hoe en waarom.

 

Samen kunnen we sterk zijn om het onverantwoordelijke gedrag van overheid en bedrijfsleven tegenover slachtoffers van een beroepsziekte te kunnen bestrijden.

Wie ben ik

Ik ben Jaco van Heijst en vecht sinds september 2013 voor mijn rechten op erkenning van mijn beroepsziekte. Wat de laatste 6 jaar vooral als belangrijkste naar voren komt is dat ik me ziels alleen voel in de strijd tegen de gemeente Rotterdam.
Ik heb ervaren dat ik zonder enige steun het hele traject heb moeten doorlopen.
Daarom is deze site gemaakt om mijn verhaal naar buiten te brengen maar ook in de hoop dat er meer mensen met een beroepsziekte zijn die zich kunnen aansluiten bij mij, met wellicht vergelijkbare verhalen.

Kennis bundelen

Ik hoop dat hier een netwerk ontstaat met kennis, en mogelijkheden om de positie van mensen met een beroepsziekte te verbeteren. Wanneer we onze kennis bundelen kunnen we een stappenplan maken voor mensen die er morgen mee te maken krijgen.

Slecht geregeld

 

Leven in Nederland met een beroepsziekte? Wat is dit slecht geregeld!

Ter vergelijking: in België is een fonds waarvan je  hulp kan krijgen bij het maken van  kosten van onderzoeken. Hier in Nederland ben je afhankelijk van de beslissingen van je zorgverzekering.

Hiervan profiteren de werkgevers, alle onderzoeken betalen om je positie waterdicht te krijgen is praktisch onmogelijk.

 

Meldingsplicht beroepsziekte voor bedrijfsleven

De overheid voert de druk op bedrijfsartsen op om beroepsziekte te melden.

Maar na inschrijving van een beroepsziekte begint het onmogelijke.

Als ik de tijd kon terug draaien zou ik de arts smeken om het niet te melden.

Het wrange is dat na die melding voor het slachtoffer totaal niets geregeld!

Je moet alles zelf uitvinden, er is niemand die je hier steun of informatie verstrekt.

 

Beroepsziekte dankzij de overheid

Je grootste nachtmerrie start echter pas als je over de overheid werkt!

Dezelfde instantie die bedrijven graag op de vingers tikt als fout wordt gehandeld is koppig in het volhouden van onschuld als het gaat om fouten die in dienst van de overheid worden gemaakt. Ambtenaren kunnen naar het schijnt ongehinderd hun gang gaan als het gaat om het ontkennen van de verantwoordelijkheid voor de werknemer.

Op deze website zullen we hier ook een aantal voorbeelden van laten zien.

In antwoord op de overheidscampagne veilig werken

 

De overheid heeft nog niet zo lang geleden een campagne gestart over veilig werken zie:

https://www.arboportaal.nl/campagnes

 

Tijdens het lanceren van deze campagne zijn mensen met een beroepsziekte uitgenodigd om hun verhaal te vertellen. Natuurlijk geen ambtenaren met een beroepsziekte! Tijdens deze feestelijke dag waren er genoeg hooggeplaatste ambtenaren van het Ministerie. Minister Lodewijk Asscher  bezocht zelfs iemand met een beroepszieke in zijn woning. In juli 2017 komt er zelfs een voorstel om de afhandeling van financiele claims te vereenvoudigen. zie

 

https://www.telegraaf.nl/nieuws/246992/letselschaderaad-werkt-aan-code-beroepsziekte

 

Bij mij roept dit de vraag op
“Waarom niet inzetten op verandering
voor alle slachtoffers?”

Fonds voor slachtoffers

 

Een groot deel van de artsen probeert een  fonds zoals in België ook hier van de grond te krijgen. Maar dan is de medewerking van de regering wel nodig, en daar stuit men op problemen, de werkgevers wenden al hun invloed om dat te verhinderen.

Wellicht lukt het ons en onze medestanders om te pleiten voor zo’n fonds in een later stadium.

 

Mijn persoonlijke verhaal

Maar eerst maar starten met mijn persoonlijk verhaal, compleet met bewijzen en afschriften van rechtbankverslagen en uitspraken. Dan kunt u zien dat de gemeente Rotterdam zich onttrekt van alle verantwoordelijkheid en dat men bezig is met maar 1 doel, om als grote kapitaalkrachtige gemeente een slachtofffer van een beroepsziekte en zijn gezin met vrouw en vier kinderen financieel en geestelijk finaal kapot te maken. Met extra druk om de zaak op te geven, en wellicht de hoop van hen, dat voordat het rond is, ik overleden ben, dan zijn ze er vanaf.

Vlaardingen, 4 juni 2018

.